Wilcza Rodzina

Laverol · Gość

<podszedł wolnym krokiem do Derklina> jak już będziecie mieli ich usunąć z jaskini to powiedz. Moje miecze gotowe są do szarży. <uśmiechnął sie przez zęby>

Llarien

Na Derklina zerknął.
- Nie mam pojęcia, dla mnie wyglądają jednako. Poczekajmy, aż ten tu - Wolvertino nogą trącił - się obudzi.

Mirhann

Słysząc wcześniejsze odgłosy walki zaniepokoiła się straszliwie, kiedy dotarła do komnaty Wolvertina zastała końcową sytuację - uśpionych obcych mrocznych elfów i wśród nich Wolvertina. Uniosła jeno lekko brew i odsunęła na bok, tak by nikomu nie przeszkadzać i jednocześnie mając dobry wgląd na leżących. Wyrzuciła dłoń przed siebie, zainkantowała śpiewnie zaklęcie cicho czego efektem nogi i dłonie wszystkich leżacych niedoszłych napastników spętały silne, magiczne pnącza Driad.
- Tak... na wszelki wypadek - wyszeptała nieśmiało i odsunęła się w cień by być blisko w razie czego, nie rzucając się jednak w oczy.

Wolvertino

<przebudził się i zaraz spojrzał w stronę swojego nauczyciela> hmmm, co robią te pnącza na moich nogach? <zapytał ze zdziwieniem>

Derklin

<Zaśmiał się cicho i skinął głową w stronę Mirhan, po czym podszedł do Wolvertina i wbił jeden miecz tuż obok niego. Przykucnął i przyciągnął elfa, za fraki, bliżej swojej twarzy.>
Który z nich wie najwięcej? <Wskazał mieczem na śpiących.>

Wolvertino

<Popatrzył chwile na wszystkich ośmiu drowów i po chwili wskazał najwyższego, który wyróżniał się czarnym płaszczem (reszta miała granatowe)> Ten nimi dowodził...

Derklin

<Pościł Wolva i podniósł sie biorąc z powrotem miecz.> Resztę zabić, a "dowódcy" sam urządzę przesłuchanie.

Mirhann

Uwolniła z pnączy wszystkich bez słowa, jeno przy ostatnich słowach Derklina rzekła:
- Zabić? Są nieszkodliwi przecie.. dla bezpieczeństwa mogę umysły im mgłą zająć. Sprzeciwiam się uśmierceniu, Ush'akal - poaptrzyła twardo w oczy Derklinowi.

Derklin

<Spojrzał na Mirhan wzrokiem chłodniejszym niż zima w Elmore.>
To prawda są bezużyteczni, a ich śmierć posłuży za przestrogę i nauczkę. Widok trupów do do myślenia ich dowódcy.
<Podszedł powoli do uśpionej grupy.>

Mirhann

O dziwo nie zmieszała się pod wpływem lodowatego spojrzenia, szybko i nieustępliwe zagrodziła drogę Derklinowi.
- Podejrzewam, iż ów dowódca nie będzie potrzebował przestrogi, giedyż Ush'akal nim zajmie. Jako rzekłam, zamglę ich umysły na owe zdarzenia lecz uśmiercić bezcelowo nie pozwolę - stoi pewnie, ślad zdenerwowania ujawnia się tylko poprzez lekko drgające palce dłoni.

Cantanos

<wyszedł z cienia i stanął na drodze Derklinowi ze skrzyżowanymi rękoma na piesi> Nie... Są inne, niezawodne sposoby by skłonić ich dowódcę do mówienia, niż pokazywanie mu trupów jego podkomendnych i myślę że ty je znasz Derklinie <spojrzał porozumiewawczo>. Obędzie się bez rzezi tych mrocznych.

Mirhann

Na słowa Cantanosa odwróciła się ku leżącym prędko i przykucnęła przy najbliższym, zdejmując uprzednio rękawicę. Westchnęła cicho, odetchnęła i następnie przyłożyła opuszki palców na czole mrocznego, wyszeptała ledwo słyszalnie coś i natychmiast odjęła dłoń. Potem wstała i ruszyła ku kolejnym, omijając jeno dowódcę.

Derklin

Widzę że nie rozumiecie ... <Pochylił lekko głowę a na jego tworzy pojawił się demoniczny uśmieszek.> Ja po prostu chcę ich zabić.

Cantanos

Rozumiem doskonale, że chcesz ich zabić <nawet nie drgnął wypowiadając te słowa> ale ja tego nie chcę. Mamy więc problem.

Mirhann

Pokiwała głową na słowa Cantanosa, jednak nie przerywała swych czynności, wstała i ruszyła w stronę ostatniego leżącego chcąc wytrącić jedyny logiczny według Derklina pomysł zabicia ich.